Jesień za rogiem, czyli o jesiennym wianku z dyniami.

 Panu Goozikowemu mignęły już gdzieś na facebooku Bożonarodzeniowe ozdoby, to o jesiennym wianku chyba tym bardziej już można ;) Tak więc dziś o jesiennym wianku, zapraszam :)

Gdy wczoraj wieczorem Pan Goozikowy wyszedł z psicą na dwór, poczuł zapach dymu z pieca. Prawdopodobnie ktoś, w już dość chłodny wieczór, postanowił przepalić w piecu, żeby w nocy w domu trochę cieplej było. No i Panu Goozikowemu zrobiło się tak jesienno-nostalgicznie (nawet potem kot spojrzał na niego, tak od miski ;) ), uświadomił sobie że to jeszcze tylko chwila i zaczną się długie chłodne wieczory... W związku z tym stwierdził że to dobry moment żeby napisać o jesiennym wianku jaki kiedyś stworzył. 

  Wianek jest w dużej mierze recyklingowy. Powstał z jutowego płótna odzyskanego z kalendarza adwentowego, sznurki to "odpady poprodukcyjne" z siostrzanych makram , baza trzymająca wianek w ryzach zrobiona  z aluminiowego drutu z drucianego wieszaka (taki jaki w pralniach dostajemy przy odbiorze ubrań) jedynie liście,  dynie i kwiat z nowej pościelowej tkaniny bawełnianej, zielonej, żółtej i pomarańczowej. 

Wianek docelowo miał wisieć ( i wisi każdej jesieni :) ) w jadalni u rodziców gdzie na ścianach wiszą obrazki stylizowane na stare botaniczne ryciny z kwiatami w różnych stadiach rozwoju. Dla tego wianek jest w minimalistycznym, trochę retro stylu i przedstawia dynię jak na botanicznej rycinie: mamy stadia od kwiatu po dojrzały owoc, mamy też liście i łodygi (jedynie korzenia i nasion brak ;) )

 

A w bonusie jabłko ;) Uszyte z dwóch bawełnianych tkanin w czerwieniach: gładkiej i w łączkę, do tego zielona tkanina bawełniana i czarny filc (patyczek) od spodu małe kółeczko skóry jako kielich w zagłębieniu kielichowym... (pan Goozikowy zacynił, a tak naprawdę nie wiedział jak to się nazywa i pisze za Wikipedią ;) )